Οταν μου λεγαν προσεχε τι ευχεσαι δεν τους ακουγα και γελαγα
Σε βαζα το τσεπακι του μυαλου και ταξιδευα σε τοπους μακρινους υστερα ξυπνουσα απτο ονειρο και σου λεγα
"παμε να φυγουμε μακρυα μονο εσυ και εγω να μην μας ξερει κανεις"
Προκαλουσα επιδεικτικά την μοίρα μου της ανοιγα διαπλατα τους χαρτες και της ζηταγα να διαλεξει
και κεινη διαλεξε
Απολογισμος:Σε πεντε μερες εγκαταλειπω τη χωρα που αγαπησα και με αγαπησε ολες τις γωνιες της την μυρωδια και την βροχη της,αναμεικτα τα συναισθηματα δεν υπερισχυει ουτε η χαρα ουτε η 8λιψη παλευουν μεσα μου ασταματητα
Δεν ξερω,σε βαζω στο τσεπακι ξανα παιρνω αληθινο αεροπλανο κλεινω κ ερχομαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου